Araştırmacılar, şeker kamışının uçak yakıtına ve diğer ürünlerin yapı taşına daha verimli bir şekilde dönüştürmenin yolunu buldu.
Queensland Üniversitesi araştırmacıları, şeker kamışını uçak yakıtı ve diğer ürünlerin yapı taşına daha verimli bir şekilde dönüştürecek çalışmaya imza attı.Bu bağlamda Münih Teknik Üniversitesi (Technical University of Munich / TUM) ile iş birliği içinde çalışan UQ ekibi, belirli bir enzimi sıfırlayarak, şekerin izobutanol adı verilen bir kimyasala işlenmesinde en yavaş adımı hızlandırdı. Şekerden hücre bazlı izobutanol üretiminin litre sıvı hücre kültürü başına yaklaşık 25 gram oluştururken; UQ çalışmasında, hücresiz yöntem bu miktarın en az 10 katını üretti.
Chemistry – a European Journal‘da yayınlanan araştırmaya ilişkin UQ Kimya ve Moleküler Biyobilimler Okulu’ndan Prof. Gary Schenk, yenilenebilir bir kaynaktan elde edilen izobutanolün yakıt, plastik, kauçuk ve gıda katkı maddeleri yapmak için kullanılabileceğini söyledi. Ayrıca bu özel enzime yönelik araştırmalarının şeker kamışından izobutanol üretim hızını ve verimini hızlandırabileceğimiz anlamına geldiğini vurgulayan Schenk, “sonuçta biyoüreticilerin çeşitli ürünleri sürdürülebilir ve verimli bir ölçekte üretmelerini sağlıyor” dedi.
Ayrıca Prof. Schenk araştırmanın işleyişine ilişkin ise şu bilgileri paylaştı: “Genellikle bir biyo-üretim sürecinde, mayalar gibi hücreler bir üretim platformu olarak kullanılır ancak araştırmamızda sadece az sayıda şeker asidine özgü bir dehidrataz enzimi kullanıldı. Şeker dönüştürücü enzimlerin hücresel bir ortamın dışında çalışması, daha geleneksel hücre tabanlı biyo-üretim yöntemlerinin birçok tuzağını atlayabileceğimiz anlamına geliyordu. Bu, daha az istenmeyen yan ürünle çok daha yüksek izobütanol verimine yol açtı.”
Hücresiz yöntemin, biyoüreticilere daha fazla kontrol sağladığını belirten Prof. Schenk bu yöntemin, çok daha yüksek verimle sonuçlandığını vurguladı. Schenk şöyle konuştu: “Bu da yatırımlarının geri dönüşünün daha yüksek olması ve daha sürdürülebilir şekilde üretilmiş bir ürün anlamına geliyor – bu bir kazan-kazan durumu- Havacılık yakıtı gibi hücresiz bir süreçle toplu ürünler yaratmanın bir sınırlaması, yeterli enzimin mevcudiyeti olmuştur, ancak enzim mühendisliği ve üretimindeki gelişmeler, artık büyük ölçekli üretimin elde edilebileceği anlamına gelmektedir. Bu alanda çok heyecan verici bir çağın şafağındayız.”